عوامل خطر بیماری‌های عروق قلب

عوامل خطر بیماری‌های عروق قلب
بیماری‌های قلبی، به رغم این که بسیاری از افراد از روش‌های پیشگیری و درمان آن آگاهند جزو دلایل اصلی مرگ و میر بیماران در کشورهای توسعه‌یافته است. یکی از انواع شایع بیماری‌های قلبی، بیماری‌های عروق کرونری قلب است.
شریان‌های کرونری قلب، وظیفه خونرسانی به عضله قلب را به عهده دارند. پلاک‌ها (تشکیل شده از ذرات چربی) به این شریان‌ها آسیب رسانده و پلاکت‌ها (سلول‌هایی در خون که به انعقاد خون کمک می‌کنند) بعد از چسبیدن به این پلاک‌ها به شریان صدمه وارد کرده و به انسداد جریان خون منجر می‌شوند. این حالت به ایسکمی (کاهش یا قطع اکسیژن‌رسانی به سلول‌های عضله قلب) منجر شده و انفارکتوس میوکارد (حمله قلبی) را ایجاد می‌کند. عوامل خطر یعنی عواملی که فرد را مستعد ابتلا به بیماری‌های عروقی قلب می‌کند با مطالعات علمی زیاد شناخته شده‌اند. رفع عوامل خطر قابل کنترل می‌تواند شانس یک فرد را برای ابتلا به بیماری‌های عروقی قلب کاهش دهد. این موضوع بسیار مهم است چرا که بیماری‌های عروقی قلب ممکن است تا زمانی که فرد دچار حمله قلبی یا مرگ ناگهانی قلبی شود، هیچ علامتی نداشته باشند. مرگ ناگهانی قلبی اولین علامت بیماری قلبی در بسیاری از افراد است.
پیشگیری
سیگار کشیدن را ترک کنید.
حداقل 30 دقیقه در اغلب روزهای هفته ورزش کنید.
اگر مبتلا به فشارخون بالا هستید آن را درمان کنید.
اگر مبتلا به دیابت هستید قند‌خون‌تان را کنترل کنید.
وزن‌تان را کاهش دهید و اگر وزن‌تان طبیعی است آن را با رژیم‌غذایی متعادل و ورزش در محدوده طبیعی حفظ کنید.
در رژیم‌غذایی خود مقدار زیادی غذاهای حاوی فیبر، میوه و سبزی و حبوبات بخورید.
مصرف چربی‌های حیوانی، چربی‌های ترانس، قند و نشاسته را محدود کنید.
با رژیم غذایی،‌ ورزش و در صورت نیاز دارو کلسترول خون خود را کاهش دهید.

عوامل خطر

سن (بالاتر از 40 سال برای مردان، 45 سال برای زنان) جنس مذکر تاریخچه خانوادگی بیماری‌های عروقی قلب سیگار کشیدن فشارخون بالا دیابت چاقی افزایش میزان کلسترول تام، کاهش سطح HDL (کلسترول خوب)، افزایش سطح LDL (کلسترول بد) و افزایش تری‌گلیسیرید کاهش فعالیت‌های بدنی چاقی شکمی (بدن سیبی شکل)

برای داشتن قلبی سالم، رویه زندگی‌تان را تغییر دهید
با کمی تغییر در رویه زندگی می‌توانید زندگی بهتر و سالم‌تری داشته باشید و خطر بیماری‌های عروقی قلب را کاهش دهید. حتی کاهش 10 درصدی وزن می‌تواند به طور قابل‌توجهی خطر بیماری‌های قلبی را در شما کاهش بدهد. کمی قدم زدن حین کار، برنامه‌ریزی برای ورزش، ورزش کردن با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده،‌ بازی با فرزند خود و استفاده از پله به جای آسانسور، قدم‌های کوچکی برای سلامت کلی بدن است. بیشتر روزهای هفته 30 دقیقه به فعالیت بدنی بپردازید و 2 روز در هفته ورزش‌های قدرتی و انعطاف‌پذیری انجام دهید. همسر و اعضای خانواده می‌توانند در تغییر رویه زندگی شما نقش موثری داشته باشند و این کار برای سلامت همه افراد خانواده مفید است. می توانید حبوبات را به رژیم غذایی خود اضافه کنید بدون اینکه باعث تغییر طعم غذا شود. از گوشت قرمز کمتر استفاده کنید و بیشتر گوشت سفید مرغ، جوجه و یا ماهی، آن هم به میزان اندک استفاده کنید. از خشکبار استفاده کنید و از مصرف غذاهای فرآوری‌شده پرهیز کنید. روزانه 5 وعده میوه و سبزی مصرف کنید.
منبع: www.salamat.com

شایع‌ترین بیماری عروقی

شایع‌ترین بیماری عروقی

واریس شایع‌ترین بیماری عروقی است که بیشتر در زنان 40 تا 50 ساله دیده می‌شود؛ بیماری‌ای که طی آن، دیواره وریدها (سیاهرگ‌ها) دچار تورم می‌شود. واریسی شدن وریدها بیشتر در عروق ساق پا رخ می‌دهد.
وظیفه سیاهرگ‌ها، برگرداندن خون بدون اکسیژن از اندام‌های مختلف بدن به قلب است. سیاهرگ‌های ساق پا باید خون را در مسیری طولانی بر خلاف جهت جاذبه زمین به بالا برانند و همین امر کار آنها را سخت‌تر از سایر سیاهرگ‌ها می‌کند. داخل سیاهرگ‌ها، دریچه‌هایی وجود دارند که وظیفه آنها پیشگیری از بازگشت خون به عقب است. اما در بعضی موارد، این دریچه‌ها کار خود را به خوبی انجام نمی‌دهند و این باعث می‌شود خون به عقب برگردد و در وریدها تجمع کند و باعث تورم آنها شود. در این مواقع، واریس به وجود می‌آید. در بسیاری از افراد، این بیماری ناراحتی زیادی به وجود نمی‌آورد و بیماران فقط از نظر ظاهری از آن شکایت دارند اما در بعضی موارد، ‌مشکل شدیدتر می‌شود و احساس درد و سنگینی در پا به وجود می‌آید.

علل واریس

جدا از دلیل اساسی واریس که در بالا گفته شد، علل دیگری نیز وجود دارند که زمینه را برای به وجود آمدن آن مساعد می‌کنند. برخی از این علل عبارتند از:
• ارث: یکی از علل ایجاد بیماری واریس، سابقه خانوادگی است که البته در کنار کم‌تحرکی و ایستادن برای مدتی طولانی می‌تواند زمینه را برای بروز واریس مساعد کند.
• جنسیت: زنان بیشتر از مردان مستعد واریس هستند و علت آن، بارداری و ترشح هورمون است. در دوره بارداری حجم خون و فشار شکمی افزایش می‌یابد و هورمون‌ها سبب گشادی عروق می‌شوند. در این حالت احتمال بروز واریس بیشتر می‌شود.
استفاده از قرص‌های هورمونی (استروژن و پروژسترون)، بروز بارداری و پوشیدن لباس‌های خیلی تنگ هم می‌توانند از دیگر دلایل ایجاد واریس در پاها باشند.
• ایستادن طولانی‌مدت: کسانی که به علت شغل خود، برای مدتی طولانی سرپا می‌ایستند، بیشتر در معرض بروز واریس هستند. نشستن طولانی‌مدت هم می‌تواند سبب واریس شود.
• سن: خطر واریس با افزایش سن بیشتر می‌شود. رگ‌های خونی و عضلات پشت پا، با افزایش سن، ضعیف‌تر و احتمال ایجاد واریس در آنها بیشتر می‌شود.
• اضافه‌وزن: اضافه‌وزن، به‌خصوص در اطراف شکم، فشار بیشتری به وریدهای ساق پا تحمیل می‌کند.

علایم واریس

احساس درد مبهم در ساق‌پا، احساس سنگینی در عضلات پا هنگام ایستادن، دردهای شبانه در پاها، ورم و خارش پا از علایم اولیه واریس هستند. در صورت عدم توجه به این علایم، کم‌کم ورم‌هایی در اندام تحتانی ایجاد خواهد شد. با تداوم این حالت و عدم رسیدگی به آن، ورم‌ها تبدیل به لکه‌های قهوه‌ای و سیاه در اطراف قوزک و مچ پا و ساق پا می‌شوند و اگر باز هم درمانی صورت نگیرد، ممکن است زخم‌های واریسی به‌وجود آیند. در این صورت، به مرور لخته‌هایی در پا ایجاد می‌شوند که خطرناک هستند و احتمال دارد از طریق سیستم وریدی، وارد قلب و ریه شوند و عوارض خطرناکی ایجاد کنند.

پیشگیری از واریس

پزشکان برای پیشگیری از بروز واریس توصیه‌های ساده‌ای دارند که عمل به آنها می‌تواند مانع از بروز این بیماری شود:
• بالا نگه داشتن پاها: همه افراد (به‌خصوص خانم‌ها) بهتر است روزی چند بار پاهای خود را بالاتر از سطح قلب نگه دارند تا وریدهای ساق پا کمی استراحت کنند.
• تغییر وضعیت ساق پا: افرادی که شغلشان به صورتی است که مجبورند ساعت‌های متمادی سرپا باشند، بهتر است روزی چند بار، برای مدتی کوتاه به قدم‌زدن بپردازند و مچ پای خود را حرکت دهند. علاوه بر آن، از نشستن‌های طولانی هم باید پرهیز شود. در پروازهای طولانی نیز باید هر از چندی قدم زد یا پاها را کمی بالا آورد.
• خودداری از پوشیدن لباس‌های تنگ: لباس‌های تنگ، به‌خصوص در ناحیه کمر و ساق پا می‌توانند به تشدید علایم واریس منجر شوند.
• جلوگیری از یبوست: یبوست یکی از مواردی است که می‌تواند سبب ایجاد یا تشدید واریس شود. پس با مصرف میوه و سبزیجات و غذاهای حاوی فیبر باید از بروز آن جلوگیری کرد.
•پرهیز از اضافه‌وزن: با رسیدن به وزن مطلوب می‌توان تا حدی از بروز واریس جلوگیری کرد.
• ورزش منظم: پرداختن به ورزش‌هایی مانند پیاده‌روی و شنا از توصیه‌های موکد پزشکان است.
• زیاد نماندن در حمام و سونا: حضور طولانی‌مدت در حمام یا سونا نیز می‌تواند سبب افزایش تورم وریدها شود.
• پوشیدن جوراب‌های ساق‌بلندکشی: این جوراب‌ها با فشار روی وریدهای ساق پا از بروز واریس جلوگیری می‌کنند. البته مهم است که این جوراب‌ها تنگ نباشند.

... و اما درمان

در مجموع، درمان هر فرد با توجه به علایم، شدت، سن و شرایط وی متفاوت از فرد دیگر است. پس افراد نباید اقدام به خوددرمانی کنند و باید حتما به پزشک مراجعه کنند.
انواع خفیف واریس معمولا نیازی به درمان ندارند اما نباید از آنها غافل شد؛ چون همین نوع خفیف هم در صورت وجود سابقه خانوادگی یا به علت بعضی شرایط خاص (مثلا شرایط خاص شغلی) می‌توانند تشدید شوند.
در مرحله اول، پزشک برای تسکین درد بیمار، معمولا از جوراب‌های واریس استفاده می‌کند. این جوراب‌ها به عضلات پا کمک می‌کنند تا خون را بهتر به طرف بالا برانند. این جورا‌ب‌ها را باید صبح‌ها بعد از بیدار شدن و قبل از خروج از بستر پوشید. مهم است که این جوراب‌ها در قسمت مچ پا یا کشاله ران فشاری وارد نکنند و تنگ نباشند. پس باید انتخاب آنها با توصیه و مشورت پزشک باشد چون انتخاب ناآگاهانه آنها ممکن است باعث تشدید مشکلات شود.
در تحقیقی که اخیرا در آمریکا انجام شد، متوجه شدند که بیشتر بیماران طرز استفاده صحیح از این جوراب‌ها را نمی‌دانند و از اینجا اهمیت آموزش بیماران مشخص می‌شود. به‌علاوه معلوم شد که بروز مشکل در جوراب‌های بلند (تا سطح ران) بیشتر است و پیشنهاد کردند که بهتر است از جوراب‌های کوتاه‌تر (تا سطح زانو) به‌عنوان جوراب واریس استاندارد استفاده شود.
تا حد امکان باید از ایستادن و نشستن طولانی‌مدت پرهیز کنید و اگر مجبور به این کار بودید، باید هرچند وقت یک بار، وزن بدن را از یک پا، روی پای دیگر بیندازید یا مچ پاهای خود را حرکت دهید. اگر امکان داشته باشد، در طول روز چند بار پاهای خود را به مدت 5 دقیقه بالا بگیرید. اگر هرگونه زخم یا تغییر شکل در اطراف وریدهای واریسی دیدید، هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید. گاهی لازم است که وریدهای واریسی با کمک تزریق بعضی موادشیمیایی داخل ورید از مسیر خون حذف شوند. در موارد شدیدتر با کمک عمل جراحی، ورید مبتلا به واریس برداشته می‌شود. در بعضی موارد با کمک لیزر، می‌توان واریس‌های سطحی را درمان کرد.
در صورت مراقبت و درمان واریس در مراحل اولیه، تا حد زیادی می‌توان از عمل‌های جراحی و بروز عوارض خطرناک آن جلوگیری کرد.
منبع:www.salamat.com

یک بحث تلخ درباره دیابت شیرین

یک بحث تلخ درباره دیابت شیرین

دیابت، تبدیل به یک اپیدمی جهانی شده است. حدود 10 سال پیش سازمان جهانی بهداشت، تخمین زده بود که در سال 2000 حدود 154 میلیون نفر مبتلا به دیابت باشند و در سال 2025 این تعداد به 300 میلیون نفر برسد. اما تاکنون، دیابت حدود 200 میلیون نفر را در جهان مبتلا کرده است و پیش‌بینی می‌شود این تعداد تا سال 2025 به حدود 333 میلیون نفر برسد. یعنی خیلی بیشتر از تعدادی که تصور می‌شد. این امر به این معناست که این بیماری بسیار سریع‌تر از آنچه که پیش‌بینی می‌شد، در حال پیشرفت است.

خلاصه‌ای از دیابت
یابت، بیماری مزمنی است که در نتیجه اختلال در تولید و عملکرد انسولین در بدن به وجود می‌آید. انسولین هورمونی است که در پانکراس (لوزالمعده) تولید می‌شود و سلول‌ها را قادر می‌کند که گلوکز را از خون گرفته و برای تولید انرژی استفاده کنند. لوزالمعده فرد مبتلا به دیابت، انسولین مورد نیاز بدن را نمی‌سازد یا انسولین تولیدشده، کارایی لازم را در بدن این افراد ندارد. به همین دلیل است که افراد دیابتیک نمی‌توانند از گلوکز به نحواحسن در سوخت‌و‌ساز بدنشان استفاده کنند و در نتیجه قندخون آنها افزایش می‌یابد. عوامل به وجود آورنده دیابت، هنوز به طور کامل شناخته نشده اما عوامل ژنتیکی، چاقی و کم‌تحرکی نقش مهمی در ابتلای فرد به دیابت دارند.

تاریخچه‌ای از دیابت
بیماری قند (دیابت) برای اولین بار در سال 1552 قبل از میلاد، در پاپیروس‌های مصری، توصیف شده است. در این نوشته‌ها، پزشکان در مورد بیماری مرموزی توضیح داده‌اند که با ادرار فراوان همراه است. حشرات در اطراف این ادرار شیرین جمع می‌شدند و چشیدن آن، پزشک را به تشخیص قطعی بیماری می‌رساند.واژه دیابت، اولین بار، توسط پزشک برجسته یونانی آرابتوس به کار رفت. واژه دیابانیو، به معنی عبور کردن است و منظور، بیماری‌ای است که در آن مقدار زیادی ادرار از کلیه‌ها عبور می‌کند. او علاوه بر پرادراری، تشنگی را هم از علایم اصلی این بیماری برشمرد. واژه لاتین ملیتوس به معنی شیرین مثل عسل نیز در قرن 18 میلادی به نام این بیماری اضافه شد و اکنون بیماری قند را با نام علمی دیابت ملیتوس در جهان می‌شناسند. این بیماری اواخر قرن 20 میلادی به‌طور کامل و صحیح شناخته شد.

انواع دیابت

دیابت نوع1 (وابسته به انسولین): در این نوع دیابت، بدن فرد توانایی تولید انسولین را ندارد. این نوع دیابت بیشتر در کودکان و نوجوانان دیده می‌شود و برای درمان آن باید فرد مبتلا تحت درمان با انسولین قرار گیرد. افراد مبتلا به آن، 5 تا 10 درصد جمعیت دیابتیک را تشکیل می‌دهند.
دیابت نوع2 (غیروابسته به انسولین): در این نوع دیابت،‌ بدن فرد انسولین تولید می‌کند اما گیرنده‌ها نسبت به آن مقاوم شده‌اند و اجازه ورود انسولین را نمی‌دهند. در این نوع، رژیم‌غذایی مناسب، ورزش و رسیدن به وزن ایده‌آل اهمیت خاصی دارد. این نوع دیابت در افراد بالای 30 سال دیده می‌شود و افراد چاق بیشتر در معرض آن هستند. شیوع این نوع دیابت به طرز چشمگیری افزایش یافته و حدود 90 درصد بیماران دیابتیک را شامل می‌شود.

علایم و عوارض

علایم اصلی دیابت، تشنگی مفرط، گرسنگی دایم، تکرر ادرار، کاهش وزن، خستگی مفرط، تاری دید و تاخیر در بهبود زخم است. شروع علایم بیماری در نوع یک، ناگهانی و در نوع دوم به تدریج است. دیابت باعث ایجاد عوارض متفاوتی در بدن می‌شود. اگر این بیماری درمان نشود، بسیاری از عوارض کشنده خواهند بود یا سبب کاهش کیفیت زندگی فرد می‌شوند. از عوارض اصلی بیماری، عفونت‌های مکرر، کاهش وزن،‌ عوارض چشمی، اختلالات کلیوی، ایجاد زخم در پاها و بیماری‌های قلبی‌-عروقی است.

دیابت در جهان

جمعیت جهان در حال افزایش است و طول عمر افراد نیز بیشتر شده است. مردم بیش از پیش از غذاهای ناسالم استفاده می‌کنند و فعالیت بدنی کمتری دارند. چنین مجموعه‌ای سبب افزایش شیوع دیابت در جهان شده است. در سال 1985، حدود 30 میلیون نفر در جهان مبتلا به دیابت بودند اما امروزه حدود 194 میلیون نفر مبتلا هستند و اگر این روند ادامه پیدا کند تا سال 2025، این تعداد به 333 میلیون نفر خواهد رسید. در حال حاضر دیابت چهارمین بیماری کشنده در جهان است. هر 10 ثانیه یک نفر به علت عوارض دیابت در جهان می‌میرد و در هر 10ثانیه 2 نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند.

پایتخت دیابت جهان

چین، بیشترین آمار مبتلایان به دیابت را دارد. در چین بیش از 92 میلیون نفر مبتلا به دیابت هستند. به عبارتی از هر 10 نفر،‌ یک نفر مبتلا به دیابت است. در حال حاضر تعداد دیابتیک‌ها در چین، بسیار بیشتر از کشوری مانند هند است که حدود 50 میلیون نفر دیابتی دارد. اکنون دیابت تبدیل به معضلی برای سلامتی افراد در چین شده است و از مهم‌ترین علل مرگ و میر به حساب می‌آید. به تازگی اعلام شده که تا سال 2050 از هر 3 نفر آمریکایی، یک نفر مبتلا به دیابت خواهد بود. در حال‌حاضر از هر 10 نفر یک نفر دیابت دارد اما در صورت ادامه روند کنونی، این تعداد یک به 5 یا حتی یک به 3 خواهد شد. تعداد مبتلایان به این بیماری در آمریکا حدود 24 میلیون نفر است اما مشکل در اینجاست که عده زیادی مبتلا هستند ولی از بیماری خود آگاهی ندارند. یکی از دلایل افزایش مبتلایان به دیابت، این است که این بیماران به علت پیشرفت رسیدگی‌های پزشکی، عمر طولانی‌تری می‌کنند و بروز دیابت نوع2 در افراد مسن بیشتر از سایرین است. به علاوه، با توجه به افزایش چاقی در آمریکا، بروز دیابت نوع2 (که در رابطه با چاقی است)، بیشتر شده است.

روز جهانی دیابت

فدراسیون بین‌المللی دیابت و سازمان جهانی بهداشت، روز 14 نوامبر (23 آبان) را به عنوان روز جهانی دیابت به جهانیان معرفی کردند. این روز، روز تولد فردریک بانتینگ،‌ دانشمندی است که کمک زیادی به کشف انسولین کرد.
مجمع عمومی سازمان ملل نیز در 20 دسامبر 2006 قطعنامه‌ای منحصر به فرد مبنی بر مزمن و ناتوان‌کننده بودن بیماری دیابت تصویب کرد که نشان از اهمیت این بیماری در جهان دارد.
منبع:www.salamat.com

روکش دندان بدون فلز

روکش دندان بدون فلز

حتما شما هم دندان‌هایی را دیده‌اید که روکش شده‌اند و بعد از چند سال لبه فلز از زیر روکش بیرون آمده و در مجاور لثه نمایان شده است. این مشکل در کنار حرف و حدیث‌هایی که پشت سر نیکل، جیوه و سرب این روکش‌های فلزی وجود دارد، دنیای دندانپزشکی را به سمت معرفی روکش‌های جدیدی سوق داده که در ساختمان آن اصلا فلز به‌کار نرفته. روکش‌های بدون فلز، نسل جدید روکش‌های دندانی هستند که کم‌کم جای خودشان را در دهان خیلی‌ها باز کرده‌اند.

1. روکش‌های تمام‌سرامیک

تمام ساختمان این روکش‌ها از سرامیک ساخته شده است. ایمپرس یکی از مشهورترین انواع این روکش‌هاست. این سیستم را می‌توان جزو تازه‌های تکنولوژی در ساخت روکش‌های دندانی دانست که با توجه به سیستم‌هایی چون زیرکونیوم و آلومینا ساخته شده است. این سیستم در 10 سال گذشته در جهان توانسته است نظر طرفداران زیادی را به خود جلب کند و در زمینه کاری خود نیز پیشرفت چشم‌گیری داشته است؛ چرا که به لحاظ زیبایی و دقت، حرف اول را می‌زند. این سیستم با توان مقاومت فشاری 450 مگاپاسکال، امکان ساخت پل سرامیک 3 واحدی را بین دو دندان داراست و همچنین از این سیستم می‌توان برای ساخت پل 6 واحدی استفاده کرد. سازگاری منحصر به فرد این سیستم با بدن نیز قابل توجه است. از آنجا که در این سیستم، سرامیک روی مدل گچی تهیه شده از قالب دندان پرس می‌شود، مشکلات وجود فاصله در مجاور دندان و لثه از بین خواهد رفت و بنابراین احتمال پوسیدگی دندان به حداقل کاهش پیدا خواهد کرد.

2. روکش‌های زیرکونیوم

زیرکونیوم یکی از قدیمی‌ترین و فراوان‌ترین عناصر در پوسته زمین است که به صورت زیرکونیوم اکسید وجود دارد. در دو دهه گذشته این ماده درجه یک به طور موفقیت‌آمیز برای ساخت اندام زیرین و مفاصل در رشته پزشکی استفاده شده و اکنون برای تولید دندان قابل دسترسی و استفاده است. به خاطر مشخصات فوق‌العاده زیستی، امروزه زیرکونیوم برای ترمیم دندان‌ها استفاده می‌شود و استفاده از آن در زمینه دندانپزشکی از سال 1990 افزایش یافته است. آمار نشان می‌دهد که روزانه بیش از 20 هزار واحد روکش زیرکونیوم ساخته می‌شود. آزمایش‌هایی که در لابراتورها انجام شده نشان می‌دهد که پل‌های زیرکونیومی در مقایسه با پل‌های سرامیک فلزی بر پایه فلزات گران‌بها مثل الماس از لحاظ مقاومت یکسان هستند.
در وهله اول، مقاومت فوق‌العاده آن غیرقابل‌انکار است؛ چرا که دارای مقاومت فشاری 1200 تا 1000 مگاپاسکال است که از لحاظ مقاومت 100 تا 300 مگا پاسکال مقاوم‌تر از فلزات مورد استفاده در ساخت روکش‌هاست. همچنین از لحاظ همرنگ بودن با پایه دندان و سرامیک‌های مورد استفاده در دندانپزشکی همخوانی رنگی خوبی با دندان دارد. ضمن اینکه امکان ساخت پل تا 16 واحد وجود دارد و بنابراین محدودیت ساخت تعدادی در این سیستم وجود ندارد؛ حسن عمده آن فقط همخوانی رنگی آن با سرامیک‌ها است.
منبع: www.salamat.com

روش‌های ارتودنسی خارج دهانی

روش‌های ارتودنسی خارج دهانی

حتما شما هم کودکانی را در خیابان دیده‌اید که با وسایلی عجیب و غریب روی صورت‌شان در جمع دوستان‌شان ظاهر می‌شوند و وقتی از این وسایل می‌پرسید، می‌فهمید که این دستگاه‌های حجیم، وظیفه‌شان این است که دندان‌ها را مرتب ‌کنند. می‌دانید چرا باید از این وسایل استفاده کرد و چه نکاتی را هنگام استفاده از آنها باید رعایت کرد؟
دستگاه مورد استفاده برای ارتودنسی خارج‌دهانی شامل هدگیر، چین‌کپ و فیس‌مسک است. در ارتودنسی نوین، عیب این دستگاه‌ها نمایان بودن آنها است. هرچند شکل ظاهری این دستگاه‌ها بهسازی شده و از رنگ‌های شاد و متنوع برای ترغیب کودکان استفاده شده است، با وجود این، شکل ظاهری خوبی ندارند و مورد پسند عام نیستند.

هدگیر

این دستگاه برای عقب بردن فک بالا یا دندان‌های عقبی فک بالا استفاده می‌شود. استفاده از این دستگاه به‌منظور زیبایی و عملکرد سریع‌تر و برقراری رابطه بین دندانی است. از معایب آن امکان صدمه دیدن صورت یا چشم بیمار هنگام باز کردن یا ضربه خوردن به دستگاه است. دستگاه‌های جایگزین متفاوتی با حجم کمتر و امکان قرارگیری داخل دهان ساخته شده ولی در بعضی از موارد توانایی‌های دستگاه هدگیر را ندارند.
استفاده از این دستگاه برای عقب بردن فک بالا در سن رشد توصیه می‌شود اما برای عقب بردن دندان‌های‌آسیای بالا پس از سن رشد نیز می‌توان از این دستگاه استفاده کرد.
هدگیر دارای 3 نوع مختلف است که با توجه به قرار گرفتن کش یا تسمه خارج دهانی به انواع مختلف تقسیم می‌شود. حین استفاده از این دستگاه مانند سایر دستگاه‌های ارتودنسی استفاده از غذاهای چرب و چسبناک ممنوع است. این دستگاه، دستگاهی متحرک است و بخشی از آن به دستگاه‌های داخل دهان وصل شده و بخشی از آن به قسمت کششی یا تسمه پشت سر بیمار وصل می‌شود. استفاده از آن هنگام خواب الزامی و بین روز بیش از 4 ساعت است. در بخشی از هدگیر درجه‌بندی داریم که در 10 سطح مختلف می‌توان نیروها را تغییر داد. میزان نیرو و مدت‌زمان استفاده از این دستگاه از طرف پزشک معالج تعیین می‌شود.

چین‌کپ

این دستگاه روی چانه بیمار وصل شده و فک پایین را به سمت عقب فشار می‌دهد. این دستگاه در بیمارانی که فک پایین آنها به علت ژنتیک یا عوامل محیطی، از حد معمول بزرگ‌تر است، کاربرد دارد. در ارتودنسی نوین به علت ضعیف بودن تاثیرات دستگاه چین‌کپ و موفقیت‌های ظریف آن، استفاده از این دستگاه برای بیماران با فک پایین بزرگ‌تر توصیه نمی‌شود و بیشتر جنبه روانی برای کودک دارد. بخش جلویی چین‌کپ روی چانه قرار گرفته و بخش عقبی آن پشت‌سر قرار می‌گیرد. از معایب این دستگاه تحریک چانه بیمار است. در برخی موارد که موفقیت‌هایی در درمان با چین‌کپ طی دوره طولانی به دست آمده است پس از برداشتن این دستگاه نتایج درمان نیز در مدت زمانی کوتاه از بین می‌رود. بنابراین استفاه از این دستگاه در ارتودنسی نوین توصیه نمی‌شود و بیشتر جنبه روانی دارد.

فیس‌مسک

این دستگاه برای حرکت رو به جلوی فک بالا استفاده شده و روی صورت بیمار وصل می‌شود. دارای تاثیر مناسب بوده و تاکنون جایگزینی برای آن یافت نشده است. استفاده از این دستگاه در سنین 7 تا 5/9 سالگی توصیه می‌شود و تقریبا پس از آن تاثیری ندارد. مدت زمان استفاده از این دستگاه یک دوره 6 تا 9 ماهه و بیش از 20 ساعت در روز است. فقط هنگام غذا خوردن این دستگاه برداشته می‌شود. این دستگاه را بلافاصله نمی‌توان جایگزین کرد. قبل از آن فک بالای بیمار باید قدری باز یا بزرگ‌تر شود و بعد از طی این دوره دستگاه جایگذاری می‌شود. از معایب این دستگاه تحریک پوست چانه و پوست پیشانی است و چون استفاده از آن هنگام خواب الزامی است، باعث اذیت شدن کودک می‌شود.
تعیین نیاز به استفاده از این دستگاه‌ها با آنالیزهای دقیقی روی مدل‌های گچی فک بالا و پایین، عکس‌های رادیوگرافی و عکس‌های چهره از نیم‌رخ و تمام‌رخ بیمار تعیین می‌شود. نحوه جایگذاری و خارج کردن دستگاه به بیمار آموزش داده می‌شود و این دستگاه توسط بیمار یا والدین وی، جایگذاری و فعال می‌شود. شرط اصلی موفقیت در درمان با این دستگاه‌ها وجود انگیزه در بیمار و والدین و همکاری کافی آنها است.
منبع: www.salamat.com