مهار عوارض پوستی دیابت

مهار عوارض پوستی دیابت
بسیاری از متخصصان دیابت را سرطان عروق نام گذاشته‌اند. وجود قند بیش از حد در گردش خون به تدریج اکثر عروق و اعصاب را تخریب می‌کند. درواقع همه عوارض دیابت به دلیل تخریب عروق و اعصاب ریز و انتهایی رخ می‌دهد مثل درگیری عروق چشمی، کلیوی، قلبی و بسیاری ارگان‌های دیگر. پوست هم از این قاعده مستثنا نیست.
عروق بدن هر چه به سمت انتهای اندام‌ها نزدیک‌تر شوند ریزتر خواهند شد. بنابراین در صورت عدم کنترل قندخون عروق دست‌ها و پاها در بیماران دیابتی کم‌کم شروع به از بین رفتن خواهد نمود.
نرسیدن خون کافی موجب تخریب اعصاب ریز این نواحی هم می‌شود. مشکل زمانی ایجاد می‌شود که پوست دست یا پای فرد دیابتی صدمه ببیند. در چنین موقعیتی چون اعصاب از بین رفته، فرد متوجه صدمه پوستی نخواهد شد. از این بدتر آنکه به دلیل نرسیدن خون کافی به منطقه این زخم نمی‌تواند در مدت زمان معمول ترمیم شود.
اما واقعیت این است که بیماری دیابت را هم با همه عوارض وحشتناک‌اش می‌توان تحت کنترل درآورد. رعایت 8 گام اساسی توسط فرد بیمار بروز عوارض دیابت را سال‌ها به تعویق می‌اندازد.
گام اول : رعایت رژیم غذایی درست و متناسب با بیماری
گام دوم : انجام روزانه حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی
گام سوم : استفاده مرتب و سروقت از انسولین یا داروهای تجویز شده
گام چهارم : چک روزانه قندخون و یادداشت آن در دفترچه‌ای که به این منظور تهیه شده
گام پنجم : چک روزانه پاها و انگشتان پا از نظر وجود هر نوع بریدگی، خراش، تاول، تورم و یا قرمزی پوست
گام ششم: مسواک زدن منظم دندان‌ها و استفاده از نخ دندان
گام هفتم : کنترل فشارخون و کلسترول بدن
گام هشتم : ترک سیگار و سایر مواد دخانی

مشکلات پوستی شایع در پاهای افراد دیابتی

میخچه، تاول یا گوشت به ناخن شدن ممکن است برای هر فردی اتفاق بیفتد. در حالت عادی چنین اتفاقاتی خیلی پراهمیت نیستند و به سادگی درمان می‌شوند. اما در بدن فرد دیابتی به خصوص وقتی قندخون در سطوح بالایی باشد و به خوبی کنترل نشود، همین اتفاقات کوچک تبدیل به مشکلات بزرگی خواهند شد. چون پس از گذشت مدت کوتاهی عفونت روی آنها سوار می‌شود.
از آنجا که همیشه پیشگیری بهتر و ساده‌تر از درمان است، بیمار دیابتی باید این مشکلات پوستی را به خوبی بشناسد و پاهای خود را روزانه از نظر وجود این مشکلات وارسی کند. اگر چنین ضایعات پوستی به وجود بیایند حتما باید تحت نظر پزشک مداوا شوند چون در غیر این صورت عواقب بسیار بدی به دنبال خواهند داشت.
1. میخچه‌ها: این ضایعات پوستی وقتی ایجاد می‌شوند که پوست پا در معرض فشار یا مالش زیاد و مداوم قرار می‌گیرد. در نتیجه کم‌کم چند لایه ضخیم پوستی روی هم می‌آیند و برجستگی سفتی در منطقه تحت فشار به وجود می‌آید. میخچه در پای بیمار دیابتی می‌تواند عفونی شود.
2. تاول: پوشیدن کفش بدون جوراب باعث تاول زدن پوست پا می‌شود. در افراد دیابتی تاول هم مثل میخچه می‌تواند عفونی شود.
3. گوشت به ناخن شدن: وقتی لبه ناخن شست پا به جای اینکه مستقیم رشد کند وارد پوست کنار ناخن بشود در اصطلاح می‌گویند انگشت گوشت به ناخن شده است. این اتفاق معمولا برای افرادی پیش می‌آید که ناخن شست را خیلی گرد و از ته می‌گیرند یا کفش‌های تنگ می‌پوشند. کسانی که سابقه چنین مشکلی را دارند بهتر است همیشه لبه‌های تیز ناخن خود را به وسیله سوهان ناخن صاف کنند. چون در غیر این صورت پوست پا زخمی و عفونی می‌شود.
4. بیرون زدن مفصل شست پا: شست پای خانم‌هایی که عادت دارند کفش‌های نوک تیز و پاشنه بلند بپوشند کم‌کم به سمت انگشت‌های دیگر منحرف می‌شود. در نتیجه مفصل شست پا بزرگ‌تر می‌شود و بیرون می‌زند. پوست روی این ناحیه هم قرمز شده و احتمال زخمی و نهایتا عفونی شدن آن بالا می‌رود. درمان قطعی این مشکل عمل جراحی است.
5. زگیل کف پا: نوعی ویروس می‌تواند باعث ایجاد برجستگی‌های ریزی روی کف پا شود که زگیل نامیده می‌شوند. زگیل‌ها معمولا در قاعده انگشتان ایجاد می‌شوند.
6. انگشت چکشی: وقتی عضلات اطراف مفاصل انگشتان ضعیف می‌شوند، انگشت از حالت صاف خارج شده و به شکل جمع شده قرار می‌گیرد. در فرد دیابتی چون اعصاب انتهایی از بین رفته، عضلات کم‌کم ضعیف می‌شوند و احتمال چکشی شدن انگشتان پا زیاد می‌شود. چنین انگشتی مستعد زخمی شدن است چون در این حالت پا حتی در کفش هم راحت فرو نمی‌رود.
7. خشکی و ترک کف پا: به دلیل قند بالا اصولا بدن دیابتی‌ها با کمبود مایعات مواجه است. بنابراین پوست کف پا در این بیماران بیشتر از افراد طبیعی خشک می‌شود و ترک می‌خورد. این ترک‌ها محل مناسبی برای ورود میکروب و ایجاد عفونت محسوب می‌شوند. قند بالایی هم که در خون این بیماران وجود دارد غذای کافی برای مهمانان ناخوانده فراهم می‌سازد.
8. پای ورزشکاران: این اصطلاح در واقع نام یک نوع عفونت قارچی است. در این بیماری کف پا قرمز می‌شود، ترک می‌خورد و به شدت می‌خارد. چون در بیماران دیابتی قند بیش از حد در خون وجود دارد بنابراین احتمال ترک خوردن و بروز این عفونت قارچی هم افزایش می‌یابد.

دیابت چگونه باعث عوارض پوستی می‌شود؟
وقتی قندخون بالا می‌رود بدن به ناچار مایعات خود را از دست می‌دهد. بنابراین پوست هم خشک می‌شود. پوست خشک می‌خارد و با خاراندن آن خراش‌های ریزی به وجود می‌آید که محل مناسبی برای ورود میکروب‌ها محسوب می‌شود. علاوه بر این قند بالای موجود در گردش خون برای میکروب‌ها به عنوان منبع غذایی عمل می‌کند و عفونت به سرعت گسترش می‌یابد. معمولا پوست در نواحی آرنج و ساق پا به پایین بیشتر از سایر نقاط بدن مستعد خشکی است. اگر بیمار دیابتی خود را عادت بدهد مقادیر زیادی آب در طول روز بنوشد، از خشکی پوست تا حد زیادی جلوگیری خواهد شد.
البته به جز کمبود مایعات مشکل دیگری هم در بیماران دیابتی وجود دارد که موجب خشکی پوست می‌شود. چون اعصاب انتهایی در سیر بیماری دیابت از بین رفته غدد عرق هیچ تحریکی برای ترشح دریافت نمی‌کنند. در نتیجه پوست این بیماران زبر و خشک می‌شود.

روش‌های پیشگیری از عوارض پوستی
پس از شستشوی بدن همیشه خود را خوب آب بکشید و سپس کاملا خشک کنید. زیر بغل، بین انگشتان پا و چین‌های بدن مناطقی هستند که معمولا آب در آنها باقی می‌ماند. همیشه بعد از حمام کردن تمام این نواحی را به دقت خشک کنید.
برای شستشو باید از صابون‌های ملایم استفاده کرد. پس از آب‌کشی و خشک کردن می‌توانید از لوسیون‌ها یا کرم‌های مرطوب‌کننده استفاده کنید. این کار از خشکی پوست جلوگیری می‌کند.
مقادیر زیادی مایعات و به‌خصوص آب بنوشید.
لباس‌زیرهای خود را از جنس تمام پنبه انتخاب کنید تا پوست شما آسیب نبیند.
به محض مشاهده هر نوع تورم، قرمزی یا خراشیدگی پوستی فورا به پزشک خود اطلاع دهید.
منبع:www.salamat.com

انواع دوربینی

انواع دوربینی
دوربینی از بیماری‌های چشم است که انواع مختلفی دارد و آنچه در همه انواع این بیماری اهمیت دارد، تشخیص به موقع و درمان سریع است.
در دوربینی، تصویر در پشت شبکیه متمرکز می‌شود و به همین دلیل فرد می‌تواند تصاویر دور را ببیند ولی تصاویر نزدیک را یا به خوبی نمی‌بیند یا برای دیدن آنها باید تمرکز بیشتری کند و فشار بیشتری به چشمش وارد کند. بعضی جوان‌ها با استفاده از تطابق می‌توانند تصویر واضحی را از شیء دوردست در شبکیه ایجاد کنند و با تلاش اشیای نزدیک را نیز واضح ببینند. به این حالت از دوربینی، دوربینی مخفی می‌گویند.
این تلاش مضاعف و فشار بیش از حد به چشم، باعث خستگی این عضو می‌شود. این حالت شاید در یک نوجوان قابل تحمل باشد ولی در افراد بزرگ‌تر نیاز به تجویز عینک دارد.
از علایم تشخیص دوربینی مخفی در نوجوانان، شکایت از خستگی چشم بعد از مطالعه است؛ چون این نوجوانان هنگام مطالعه با خستگی چشم مواجه یا دچار سردرد می‌شوند، و بی‌توجهی به بررسی دقیق چشم‌های آنها می‌تواند علاوه بر تشدید مشکلات چشم به افت تحصیلی‌شان منجر شود. تشخیص و درمان این بیماران به این دلیل بسیار مهم و قابل تاکید است که در تشخیص و اصلاح انحراف آشکار چشم به سمت داخل، بسیار اهمیت دارد زیرا اصلاح کامل دوربینی می‌تواند موجب بهبود این انحراف شود؛ به شرطی که در بچه‌ها به موقع تشخیص داده و درمان شود. حالتی از دوربینی که توسط روند تطابق قابل‌اصلاح نیست، دوربینی آشکار نام دارد که یکی از علل شایع کاهش تیزبینی در کودکان است. کاهش تیزبینی در کودکان سریعا به سمت کاهش بینایی پیش می‌رود و متقابلا سریع‌تر و بهتر بهبود می‌یابد؛ به شرط اینکه به موقع تشخیص داده شود و درمان آن انجام شود. از آنجا که بچه‌ها نمی‌توانند مانند بزرگسالان بگویند چه مشکلی دارند و به چشم‌پزشک مراجعه کنند، شما باید آنها را به موقع نزد پزشک ببرید.
افزایش سن از دیگر علل بروز دوربینی است. بسیاری از افراد در جوانی هیچ مشکلی در بینایی ندارند ولی با افزایش سن در انجام کارهایی که نیاز به نزدیک‌بینی دارند، دچار مشکل می‌شوند و در نهایت، در دیدن اشیا دچار تاری دید می‌شوند. در نهایت باید اضافه کنم که از علایم مهم دوربینی می‌توان به سردرد، به ویژه هنگام مطالعه (سردردی که بیشتر در پیشانی احساس می‌شود)، تاری دید هنگام دیدن اشیای دوردست و همچنین تاری دید ناگهانی به علت اسپاسم در تطابق تصاویر اشاره کرد. در بررسی‌ها مشخص شده است که حساسیت به نور هم در بیماران دوربین شایع‌تر است ولی علت آن مشخص نیست. مراجعه به موقع به چشم‌پزشک می‌تواند در تشخیص و درمان مشکل مفید باشد.

پی‌نوشت‌ها:

* چشم‌پزشک، فوق‌تخصص بیماری‌های اربیت

منبع:www.salamat.com

مسمومیت با آفتاب

مسمومیت با آفتاب

مسمومیت با آفتاب، درواقع، نوعی واکنش حساسیتی به نور خورشید است. از نظر پزشکی، تفاوتی بین آفتاب‌سوختگی و مسمومیت با آفتاب نیست و هر دوی آنها تحت عنوان فتودرماتیت شناخته می‌شوند.
علایم مسمومیت با‌ آفتاب شبیه به آفتاب‌سوختگی شدید است و با خارش، قرمزی و بعضی اوقات، تاول خود را نشان می‌دهد که گاهی ممکن است تاول‌ها عفونی شوند. سایر علایم شامل تهوع، تندی ضربان قلب، تنفس سریع، تب، گیجی، خستگی، سردرد، لرز، کاهش آب و اختلالات الکترولیت‌های بدن است. علایم مسمومیت با آفتاب غالبا به دلیل تماس بیش از اندازه با نورخورشید یا سولاریوم (تخت‌های برنزه‌کننده مصنوعی) است. البته مصرف بعضی داروها یا محصولات زیبایی آرایشی می‌تواند پوست فرد را به خورشید حساس کند و این به آن معنی است که اگر شرایط فرد مهیا باشد حتی در معرض قرار گرفتن خیلی کوتاه می‌تواند فرد را به سوی مسمومیت با آفتاب‌ هدایت کند.
از جمله مواردی که فرد را مستعد مسمومیت با آفتاب می‌کند عبارت‌اند از: داشتن پوست سفید و موهای قرمز. استفاده از داروهایی نظیر تتراسایکلین، دیورتیک‌های تیازیدی، داروهای سولفا و قرص‌های پیشگیری از بارداری، ضدافسردگی‌ها، آلبینیسم، لوپوس، پورفیری، ویتیلیگو و گزرودرماپیگمنتوزا (نوعی خشکی شدید پوست)، استفاده از محصولات آرایشی، محلول، عطر یا صابون‌های حاوی متیل کومارین، روغن لیمو، PABA، پسورالن، کولتار یا سالیسیلیک‌اسید. اگر شما سابقه حساسیت پوستی به آفتاب داشته‌اید، باید به برچسب محصولات مورد استفاده خود دقت کنید. اگر آفتاب‌سوختگی یا مسمومیت با آفتاب، شدید و با عارضه نیست، نیاز به درمان دارویی ندارد. استفاده از کمپرس سرد، اجتناب از در معرض قرارگیری مجدد در آفتاب، مصرف آسپرین، بروفن، ناپروکسن یا استامینوفن برای درد و نوشیدن میزان کافی مایعات مفید است.
وان خنک می‌تواند ورم و درد را تسکین دهد ولی نباید حاوی نمک، روغن یا خوشبوکننده‌ها باشد. به علاوه نباید روی محل پوست آسیب‌دیده لیف بکشید یا بتراشید. در صورتی که با این اقدامات بهبودی ایجاد نشد یا آسیب شدید بود باید تنها به پزشک مراجعه کنید. در این شرایط معمولا استفاده از کرم‌های کورتیکوسترویید یا پردنیزولون خوراکی تجویز می‌شود و در صورت تب بالا، تغییر سطح هوشیاری یا کاهش شدید مایعات بدن اقدامات اورژانسی لازم است.
پرهیز از قرار گرفتن در معرض آفتاب بین ساعات 10 صبح تا 3 بعدازظهر، استفاده از ضدآفتاب، به کار بردن کلاه و لباس‌های بلند، در پیشگیری از این عارضه نقش به سزایی دارد. باید بدانید که حتما در روزهای ابری، اشعه مضر خورشید وجود دارد و اشعه UV نیز از سطح آب،‌ برف و شن بازتاب می‌شود.

پی‌نوشت‌ها:

*متخصص پوست و مو

منبع:www.salamat.com

دیابت بی مزه چیست؟

دیابت بی مزه چیست؟

دیابت بی مزه نوعی بیماری است که طی آن، مقدار زیادی از مایع رقیق شده به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می شود.
عوامل متعددی سبب بروز این بیماری در افراد می شود. دیابت بی مزه در موارد زیادی از دوران بچگی یا اوایل بزرگسالی (حدود ۲۰ سالگی) شروع می شود و در مردان شایع تر از زنان است. منشا بروز این بیماری، اختلال در عملکرد غده هیپوفیز مغز است و هر عاملی که موجب بیماری یا نقص عملکرد هیپوفیز شود، باعث بروز دیابت بی مزه می شود.
از مهم ترین عوامل بروز این بیماری می توان به وجود تومورهای هیپوفیز یا هیپوتالاموس اشاره کرد. اعمال جراحی روی هیپوفیز یا هیپوتالاموس یا استفاده از مواد رادیواکتیو و اشعه درمانی تومورهای مغزی را نیز باید از علل دیگر این بیماری دانست. عامل دیگر، صدمه شدید به سر در اثر تصادف یا ضربه مغزی است که اغلب با شکستگی جمجمه همراه است.
عامل دیگر، مرگ مغزی و ایست قلبی تنفسی در افراد است که با تاثیر روی سلول های مغزی موجب بروز دیابت بی مزه می شود. در برخی موارد نیز هیچ کدام از عوامل بالا در بیمار دیده نمی شود اما فرد به این بیماری مبتلا است. این بیماران به طور معمول از دوران کودکی گرفتار این بیماری شده اند و اگر هیچ عامل محرک بیماری را با خود به همراه نداشته باشند، به عنوان بیماران ناشناخته طبقه بندی می شوند. علایم مهم این بیماری عبارتند از از پرادراری، تشنگی و پرنوشی که تقریبا در تمام بیماران مبتلا به دیابت بی مزه دیده می شود.

در نوع شدید بیماری، حجم زیادی از مایعات بدن به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می شود که گاهی این مقدار به حدود ۱۶ تا ۲۴ لیتر در روز می رسد و بیمار نیاز به ادرار کردن در هر ۳۰ تا ۶۰ دقیقه دارد. در این حالت، ممکن است کم آبی شدید موجب بروز ضعف، تب، مشکلات روانی و جسمی شدید و حتی مرگ شود. به همین علت در برخورد با این بیماران باید آنها را به سرعت به مراکز درمانی منتقل کرد تا علت بروز بیماری مشخص و سپس با درمان ابتدایی موجب جلوگیری از بروز عوارض بیماری در شخص شویم و درنهایت با بررسی دقیق، علت اصلی بروز بیماری کشف و درمان شود.
منبع:www.salamat.com

یک ششم ما سکته مغزی می‌کنیم!

یک ششم ما سکته مغزی می‌کنیم!
اکنون وقت عمل است!

در هر 6 ثانیه، یک نفر در جایی از جهان به علت سکته مغزی فوت می‌کند. امسال، تقریبا 6 میلیون نفر در سرتاسر جهان به علت سکته مغزی فوت خواهند کرد و یک نفر از هر 6 نفر در طول عمرش دچار سکته مغزی خواهد شد؛ بیماری‌ای که مسوول بسیاری از مرگ‌ومیرهای سالانه (در مقایسه با ایدز، سل و مالاریا با هم) است ولی در عین حال، هنوز به صورت یک اپیدمی خاموش باقی مانده. اکنون وقت عمل است! امروزه، دوسوم افرادی که به سکته مغزی مبتلا شده‌اند، در کشورهای کم‌درآمد یا دارای درآمد متوسط زندگی می‌کنند؛ کشورهایی که سیستم‌های بهداشتی‌شان هم‌اکنون به چالش کشیده شده‌اند.
در میان سالمندان، سکته مغزی، دومین علت مرگ افراد بالای 60 سال است. این بیماری حتی به نوزادان و کودکان نیز حمله می‌کند. بدون برنامه‌ای هماهنگ در جامعه جهانی، تا سال 2015، سکته مغزی در طول هر سال، زندگی حدود 5/6 میلیون نفر را خواهد گرفت. اینک وقت عمل است! در پاسخ به این بحران، سازمان جهانی سکته مغزی، روز سکته مغزی را به عنوان روزی برای بالابردن آگاهی‌های عمومی درباره این بیماری معرفی کرده تا برنامه‌هایش را از این طریق به درستی اجرا ‌کند.

سکته مغزی چیست؟

سکته مغزی (یا حادثه عروقی ‌مغزی) وقتی رخ می‌دهد که یک رگ خونی حامل اکسیژن و مواد غذایی به مغز، به وسیله لخته مسدود یا دچار پارگی شده باشد. در این حالت، بخشی از مغز که خون و اکسیژن مورد نیازش تامین نمی‌شود، شروع به از بین رفتن می‌کند. وسعت و محل آسیب سلول‌های مغزی، تعیین‌کننده شدت سکته مغزی است و دامنه آن می‌تواند متغیر باشد. از آنجایی که نواحی مختلف مغز، اعمال مختلفی را کنترل می‌کنند، آثار یک سکته مغزی مشخص، به ناحیه‌ای از مغز که آسیب‌دیده، بستگی دارد. یک سکته کوچک در یک ناحیه حیاتی مغز می‌تواند باعث ناتوانی دایمی شود. از آنجایی که سلول‌های مغزی ترمیم نمی‌شوند، صدمه به سلول‌های عصبی، دایمی است و هر دقیقه‌ای که سکته مغزی درمان نشود، میلیون‌ها سلول مغزی می‌میرند و پارگی عروق خونی باعث سکته‌های ناشی از خون‌ریزی می‌شود.

ثانیه‌شمار سکته مغزی

هر 2 ثانیه، یک نفر در دنیا دچار سکته مغزی می‌شود.
هر 6 ثانیه، یک نفر به علت سکته مغزی می‌میرد.
سکته مغزی در هر 6 ثانیه، کیفیت زندگی یک نفر را برای همیشه تغییر می‌‌دهد و او را برای همیشه ناتوان می‌کند.

این 6 مورد را جدی بگیرید

1- عوامل خطرزا را بشناسید.
2- تحرک داشته باشید و مرتب ورزش کنید.
3- با رعایت رژیم غذایی سالم، از چاقی اجتناب کنید.
4- از مصرف الکل پرهیز کنید.
5- سیگار نکشید و اگر سیگار می‌کشید، از هم اکنون سعی کنید که آن را ترک کنید.
6- علایم خطر سکته مغزی را بیاموزید و اقدامات لازم در چنین مواردی را یاد بگیرید.
حقایقی درباره سکته مغزی
- صرف‌نظر از سن، سکته مغزی می‌تواند هر کسی را در هر زمانی مبتلا کند.
- سکته مغزی قابل پیشگیری است.
- بازماندگان سکته مغزی مجددا می‌توانند کیفیت زندگی‌شان را با مراقبت طولانی‌مدت مناسب و حمایت به دست بیاورند.
نشانه‌های هشداردهنده سکته مغزی
• ضعف ناگهانی در ناحیه صورت، دست‌یاپا (به خصوص در یک سمت بدن)،
• گیجی ناگهانی، اختلال در تکلم یا درک،
• اختلال دید ناگهانی در یک یا هر دو چشم،
• اختلال ناگهانی در راه رفتن، گیجی، اختلال در تعادل یا هماهنگی حرکات،
• سردرد ناگهانی و شدید بدون علت مشخص،
اگر متوجه یک یا چند تا از این علایم شدید، صبر نکنید. سکته مغزی یک اورژانس پزشکی است. با اورژانس تماس بگیرید و به بیمارستان بروید.

دخانیات و سکته مغزی

یک ضرب‌المثل فرانسوی می‌گوید: «یک لذت کوتاه‌مدت می‌تواند عمری پشیمانی به دنبال داشته باشد.» به باور عموم، خطر اصلی سیگار، سرطان ریه است؛ اما در افراد سیگاری بسیار بیشتری، بیماری‌های قلبی - عروقی (به‌ویژه حمله‌ قلبی) و سکته مغزی در حال افزایش هستند.
برای اولین بار در سال 1940 ارتباط بین مصرف سیگار و بیماری‌های قلبی- عروقی مشخص گردید، و در حال حاضر، مطالب بسیاری درباره ارتباط بین دخانیات و بیماری‌های قلبی - عروقی وجود دارد. احتمال خطر در افرادی که سیگار کشیدن را در سنین کمتر از 16 سالگی آغاز کرده‌اند، بیشتر است.
به جز سیگار کشیدن، مصرف هر نوع دخانیات و در معرض دود سیگار بودن (سیگاری غیرفعال) نیز عاملی خطرزا در بروز بیماری‌های قلبی - عروقی محسوب می‌شود.
سیگار کشیدن از طریق مکانیسم‌های متعددی موجب بروز بیماری‌های قلبی - عروقی می‌شود. سیگار به پوشش درونی عروق خونی صدمه می‌زند، پلاک‌های کلسترول (رسوب چربی در شریان‌ها) را افزایش می‌دهد، تشکیل لخته را بیشتر می‌کند، سطح کلسترول بد یا LDL را افزایش می‌دهد و سطح کلسترول خوب یا HDL را کاهش می‌دهد و سرانجام موجب اسپاسم شریان کرونری قلب می‌شود. نیکوتین سیگار همچنین ضربان قلب را افزایش می‌دهد و فشار خون را بالا می‌برد.
ژنی که خطر بیماری‌های قلبی - عروقی را در افراد سیگاری تا 4 برابر افزایش می‌دهد، کشف شده است. حدود یک چهارم جمعیت جهان، حامل یک یا چندین کپی از این ژن هستند.
زنان سیگاری، نسبت به مردان سیگاری، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به حمله قلبی هستند. خطر حمله قلبی در زنانی که تنها 3 تا 5 نخ سیگار در روز مصرف می‌کنند 2برابر می‌شود؛ در حالی که در مردانی با مصرف 6 تا 9 نخ سیگار در روز، خطر حمله قلبی 2برابر خواهد شد.

کم‌تحرکی و سکته مغزی

یک ضرب‌المثل چینی می‌گوید: «اگر بعد از غذا خوردن قدم بزنید، دیگر مجبور نیستید دکتر بروید!» پدیده‌های صنعتی شدن، شهر نشینی و حمل و نقل مکانیزه، فعالیت‌های فیزیکی را حتی در کشورهای در حال توسعه نیز کاهش داده است؛ به طوری که در حال حاضر، حدود 60 درصد از کل جمعیت جهان، از فعالیت کافی برخوردار نیستند.
ورزش، مستقل از عوامل ژنتیکی، با طول عمر ارتباط دارد. فعالیت فیزیکی، حتی در سنین بالا نیز می‌تواند به‌طور قابل ملاحظه ای خطر ابتلا به بیماری‌های کرونری قلب، دیابت، فشار خون بالا و چاقی را کاهش دهد و به کاهش استرس، اضطراب و افسردگی کمک کند و سطح کلسترول را کاهش دهد. همچنین ورزش می‌تواند خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ، سرطان پستان و سکته‌‌های قلبی و مغزی را کاهش ‌دهد.
انجام بیش از 150 دقیقه فعالیت فیزیکی متوسط در طول هفته یا 60 دقیقه فعالیت فیزیکی شدید در طول هفته (در محل کار، خانه یا هر جای دیگر ) می‌تواند تا 30 درصد خطر ابتلا به بیماری‌های کرونری قلب را کاهش دهد.
با وجود شواهد مستند در زمینه فواید فعالیت فیزیکی در پیشگیری و درمان بیماری‌های قلبی - عروقی و سایر بیماری‌های مزمن، در ایالات متحده آمریکا، سالانه بیش از 250 هزار نفر به علت کم‌تحرکی جان خود را از دست می‌دهند.
بین سال‌های 1980 و 1998 میلادی، تعداد وسایل نقلیه شامل ماشین سواری، کامیون و اتوبوس در جهان تا 80 درصد رشد داشته است که یک سوم این افزایش مربوط به کشور‌های در حال توسعه بوده است.
کم‌تحرکی، خطر ابتلا به بیماری‌های کرونری قلب و سکته‌های قلبی و مغزی را تا یک و نیم برابر افزایش می‌دهد.
کم‌تحرکی، عامل مرگ سالانه 9/1 میلیون نفر، 20 درصد بیماری‌های قلبی - عروقی و 22 درصد بیماری‌های کرونری قلب در جهان است.

سکته مغزی؛ دومین قاتل سالمندان

سکته مغزی دومین عامل مرگ‌ومیر در افراد بالای 60 سال و پنجمین عامل مرگ و میر در افراد 15 تا 59 سال است. این بیماری حتی به کودکان و نوزادان هم حمله می‌کند. هر سال، تقریبا 6میلیون نفر به علت این بیماری فوت می‌کنند. در حقیقت، سکته مغزی به نسبت بیماری‌های ایدز، سل و مالاریا، مسوول مرگ‌های بیشتری است و به این ترتیب، توجه رسانه‌های جهانی را به خود جلب کرده و متعاقبا رهبران جهان، دولت‌ها و بسیاری از بخش‌های جامعه مدنی را برای اتخاذ تصمیمی در این‌باره برانگیخته است.
سکته مغزی یک بیماری جهانی است که مرز نمی‌شناسد. کشورها نمی‌توانند مشکلات مربوط به سکته مغزی را به‌طور جداگانه حل کنند. روز جهانی سکته مغزی، گروه‌های حامی، بازماندگان بیمار، شبکه‌های حمایتی، انجمن‌های سکته مغزی داوطلب، مسوولان سلامت جامعه، پزشکان، پرستارها، متخصصان توانبخشی و سایرین را برای یک رویکرد مشترک جهت آموزش جامع درباره سکته مغزی، پیشگیری، درمان و مراقبت طولانی‌مدت و حمایت از بازماندگان سکته مغزی دور هم جمع می‌کند. سکته مغزی یک بیماری غیرواگیر است که سالانه به 15 میلیون نفر در سرتاسر جهان حمله می‌کند و هر 6ثانیه جان یک نفر را می‌گیرد ولی ما می‌توانیم آن را شکست دهیم.

10 فرمان برای مقابله با سکته مغزی

1. هم‌اینک عمل کنید زیرا سکته مغزی یک اپیدمی جهانی است که سلامت و کیفیت زندگی را تهدید می‌کند.
2. هم‌اینک عمل کنید زیرا ما می‌توانیم خطر سکته مغزی را کاهش دهیم و به طور موثری بیماران را درمان کنیم.
3. هم‌اینک عمل کنید زیرا کار زیادی می‌توان برای توانبخشی بازماندگان سکته مغزی انجام داد و کیفیت زندگی کلی آنها را می‌توان بهبود بخشید.
4. هم‌اینک عمل کنید تا آگاهی متخصصان و عموم مردم را درباره سکته مغزی افزایش دهید.
و به‌طور مشخص:
5.‌یک پیام واحد به سرتاسر جهان با هدف افزایش فعالیت‌های مربوط به سکته مغزی، برای تداوم یک کوشش جهانی بفرستید.
6. آگاهی‌‌ها را درباره این بیماری افزایش و علل و علایم آن را به خوبی آموزش دهید.
7. بر تعیین‌کنندگان سیاست‌های بهداشتی برای در اولویت قرار دادن مبارزه علیه سکته مغزی در برنامه‌های ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی تاثیر بگذارید.
8. با همه بخش‌ها و سازمان‌های بیمارمحور برای پیشگیری و کاهش سکته مغزی همکاری کنید.
9. برای تاسیس واحد‌های جامع سکته مغزی و مراکز مشابه در همه گوشه و کنار دنیا تلاش کنید.
10. برای استقرار یک سیستم مراقب بهداشتی که به نیازهای هر فرد مبتلا به سکته مغزی، خانواده‌ها و مراقبان آنها پاسخ دهد، تلاش کنید.